دوره 1، شماره 1، 1402، صفحات 35 - 52

نویسندگان : عبدالعلی شرفی* ¹

چکیده :
تجارت الکترونیکی، توافق بین دو شخص است که از طريق شبکه‌ای بین‌المللی (اينترنت) در مقابل ايجاب فروشنده و قبول طرف خريدار از راه دور صادر می‌شود و اين نیز از طريق وسايل سمعی و بصری، انجام می‌شود. این کار پژوهشی با مراجعه به منابع فقهی و حقوقی انجام شده است؛ براساس قوانین موضوعه قراردادها و تعهدات در بستر نظام حقوقی حاکم يا براساس توافق طرفین قرارداد بر يک قانون خواهد بود، محل نزاع مقاله در جایی است که متعاملین در قرارداد الکترونیکی، یکی ایرانی و دیگری خارجی باشد که قانون حاکم بر حل مخاصمات در قرارداد الکترونیکی کدام است؟ در اين تحقیق به کیفیت و چگونگی قوانین حاکم بر قراردادها الکترونیک و همچنین مرجع حل اختلاف در فقه امامیه و قانون موضوعه ايران، پرداخته شده است. با توجه به بررسی انجام گرفته در آثار علمای برجسته‌ی فقه امامیه و حقوق ایران نیز نمی‌توان گفت این نوع قرارداد تعریف شده یا حداقل تعریف دقیقی از آن ارائه شده است که حتی در تعریف خود عقد، در میان علمای فقه و در میان حقوق‌دانان، اختلاف نظر وجود دارد. ساده‌ترین و عام‌ترین تعریفی که از این نوع قرارداد بیان شده، قراردادی است که به‌وسیله دستگاه‌های الکترونیکی منعقد می‌شود؛ این تعریف نیز به نظر نمی‌رسد تعریف دقیق و منطبق با قانون تجارت الکترونیک ایران باشد.

کلمات کلیدی :
تجارت الکترونیک، فقه امامی، قانون حاکم، قرارداد، دستگاه‌‌های الکترونیکی